ارتباط مداخله های زودهنگام با موفقیت تحصیلی دانش آموزان آسیب دیده شنوایی

هدف: این پژوهش به منظور مطالعه ارتباط برخی از مداخله های زودهنگام با موفقیت تحصیلی دانش آموزان دارای آسیب شنوایی انجام گرفته است. روش: پژوهش به صورت توصیفی و از نوع همبستگی است و جامعه آماری آن شامل 90 نفر از دانش آموزان آسیب دیدهشنوایی دوره ابتدایی (57 نفر پسر و 33 نفر دختر) است که در سال تحصیلی 87- 1386 در آموزشگاههای ویژه شهر اردبیل مشغول به تحصیل بودند. برای تعیین حجم نمونه با استفاده از جدول اچ.اس. بولا، تعداد 45 نفر پسر و 25 نفر دختر با رعایت تناسب جنسی از جامعه به صورت تصادفی انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها، از دو پرسشنامه محقق ساخته و نیز از پرونده پزشکی و توانبخشی دانش آموزان استفاده شد و فرضیه های تحقیق به روش آزمون آماری ضریب همبستگی پیرسون مورد تحلیل قرارگرفتند. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که بین هریک از متغیرهای سن تشخیص کم شنوایی، سن شروع استفاده از وسایل کمک شنوایی(سمعک)، سن بهره گیری از برنامه های تربیت شنوایی و گفتار درمانی و نیز سن شروع آموزشهای والدین با موفقیت تحصیلی دانش آموزان، ارتباط معنی دار (همبستگی منفی) وجود دارد. همچنین بین متغیر های استفاده مداوم از سمعک، میزان حضور دانش آموزان در برنامه های تربیت شنوایی و گفتار درمانی، همکاریهای والدین با تیم توانبخشی، تحصیلات والدین و وضعیت اقتصادی خانواده ها با موفقیت تحصیلی همبستگی مثبت معنی داری مشاهده شد. نتیجه گیری: مداخله های زودهنگام با موفقیت تحصیلی دانش آموزان ارتباط معنی دار دارد و موجب پیشرفت تحصیلی آنها می شود، اما متوسط سنین مداخله ها در جمعیت تحت مطالعه در حد قابل قبولی نیست و هنوز با سنین مطرح شده از جانب کمیته مشترک جهانی فاصله زیادی دارد.